Koronarografia (angiografia wieńcowa)
Koronarografia to inwazyjne i jedyne badanie pozwalające dokładnie poznać anatomię krążenia wieńcowego z akcentem na ocenę światła tętnic wieńcowych. Jeśli tętnice są istotnie zwężone przez zdeponowane w ich ścianie blaszki miażdżycowe, to dochodzi do niedokrwienia mięśnia sercowego, co objawia się najczęściej bólem w klatce piersiowej. Aby obejrzeć i ocenić tętnice wieńcowe, należy wprowadzić do nich cewnik i podać środek kontrastowy. Dostęp naczyniowy uzyskiwany jest najczęściej przez nakłucie w znieczuleniu miejscowym tętnicy promieniowej (okolice nadgarstka prawej lub, rzadziej, lewej ręki) lub tętnicy udowej w pachwinie. Koronarografia stosowana jest najczęściej w diagnostyce choroby niedokrwiennej serca, czasami w innych strukturalnych chorobach serca. Pozwala na potwierdzenie lub wykluczenie diagnozy choroby wieńcowej i jest wstępem do ewentualnego dalszego leczenia zabiegowego: angioplastyki wieńcowej lub operacji kardiochirurgicznej pomostowania naczyń wieńcowych tzw. „by-passów”. Koronarografia wykonywana jest w trybie pilnym (tj. w sytuacjach zagrożenia życia takich jak zawał serca lub inne kliniczne postacie niestabilności wieńcowej) oraz planowym – jako jeden z elementów algorytmu postępowania w diagnostyce wybranych schorzeń kardiologicznych.
Wskazania i przeciwwskazania do wykonania koronarografii:
Wskazania do koronarografii wykonywanej w trybie pilnym:
- zawał serca lub inne kliniczne postacie niestabilności wieńcowej (OZW)
- stan po nagłym zatrzymaniu krążenia o prawdopodobnej etiologii kardiogennej
Wskazania do koronarografii w trybie planowym:
- diagnostyka choroby wieńcowej u pacjenta z potwierdzonym w badaniach nieinwazyjnych niedokrwieniem mięśnia sercowego
- ocena anatomii tętnic wieńcowych przed operacją wady zastawkowej serca
- diagnostyka etiologii dysfunkcji skurczowej lewej komory
- ocena anatomii gałęzi przegrodowych u pacjenta z kardiomiopatią przerostową kwalifikowanego do zabiegu ablacji alkoholowej
Przeciwwskazania do wykonania koronarografii
W stanach bezpośredniego zagrożenia życia wszelkie sytuacje kliniczne, które mogą powstrzymywać nas od natychmiastowej kwalifikacji do badania mają charakter przeciwwskazań względnych. Wymienić tu należy:
- niestabilność kliniczna uniemożliwiająca ułożenie pacjenta w stabilnej pozycji leżącej np. obrzęk płuc
- czynne krwawienie z postępującą anemizacją
- ciężka niedokrwistość
- zaawansowana niewydolność nerek z dużym ryzykiem progresji choroby po zastosowaniu jodowych środków cieniujących
- aktywny stan zapalny, skrajnie wstrząs septyczny
- zaawansowana miażdżyca obwodowa z bardzo ograniczonym dostępem naczyniowym
