Wszczepienie stymulatora resynchronizującego (CRT)
urządzenie stosowane w terapii resynchronizującej serca wszczepiane jest u pacjentów, u których dochodzi do istotnej dysfunkcji skurczowej lewej komory z utrzymującymi się objawami niewydolności serca, mimo optymalnego leczenia farmakologicznego. Dodatkowo pacjent musi mieć dyssynchronię skurczu wynikającą z zaburzeń przewodnictwa śródkomorowego (najczęściej z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa). Zadaniem terapii CRT jest przywrócenie synchronii (jednoczasowego) skurczu prawej i lewej komory, tak jak to ma miejsce w zupełnie zdrowym sercu. Implantacja CRT polega na umieszczeniu trzech elektrod: przedsionkowej, prawokomorowej oraz lewokomorowej (najczęściej przez zatokę wieńcową) (CRT-P). Dodatkowo wszczepiony układ może być wyposażony w funkcję kardiowertera-defibrylatora (CRT-D). Dzięki wszczepieniu tego urządzenia istnieje możliwość poprawy frakcji wyrzutowej lewej komory serca, co daje subiektywne odczucie lepszej wydolności pacjenta. Urządzenie pełni rolę stymulatora serca. Aby uzyskać pełną efektywność urządzenia (mierzoną głównie poprawą objawów niewydolności serca) pacjent powinien uzyskiwać blisko 100% odsetek stymulacji.