Implantacja kardiowertera - defibrylatora

Wszczepialny kardiowerter-defibrylator (ang. implantable cardioverter defibrillator, ICD) to urządzenie, które ma zdolność rozpoznawania groźnych dla życia zaburzeń rytmu serca oraz przerwania tych arytmii za pomocą impulsu elektrycznego. Urządzenie to zawiera generator impulsów elektrycznych, baterię oraz elektrodę defibrylującą. W trakcie zabiegu wszczepienia kardiowertera-defibrylatora (ICD) do żyły w okolicy obojczyka wprowadza się elektrody. Zależnie od typu urządzenia jest to jedna elektroda, którą, bez otwierania klatki piersiowej pod kontrolą radiologiczną wprowadza się do prawej komory serca, lub dwie, wówczas drugą umieszcza się w prawym przedsionku. Samo urządzenie umieszcza się pod skórą poniżej obojczyka. Wskazania do implantacji ICD posiadają dwie grupy pacjentów. Pierwszą grupę stanowią chorzy szczególnie narażeni na wystąpienie zagrażających życiu komorowych zaburzeń rytmu serca w wyniku chorób współistniejących. Do drugiej grupy zalicza się chorych, którzy przebyli nagłe zatrzymanie krążenia lub epizod zagrażających życiu komorowych zaburzeń rytmu. Pacjent z wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem (ICD) wymaga systematycznej kontroli w poradni specjalistycznejzajmującej się tego typu urządzeniami. ICD może być przeprogramowywane z zewnątrz zależnie od indywidualnychpotrzeb.Pierwsza planowa wizyta powinna odbyć się po 2-4 tygodniach, a następne co 6 miesięcy.